A Political History of the World –

Het schijnt dat er een goed boek over de wereld is van Jonathan Holslag.

A Political History of the World, Three thousand years of War and Peace.

Er stond een interview met Holslag in het Nieuwsblad.

Waar heeft u dan het meest schrik voor?

De onverschilligheid van onze eigen bevolking. Er zijn natuurlijk ook externe uitdagingen: het autoritarisme en de dictaturen zijn in opmars, er is migratiedruk en er zijn conflicten om ons heen. Maar wij burgers dragen ook een verpletterende verantwoordelijkheid. Om de leiders te kiezen die het beter moeten doen. Maar vooral om opnieuw te strijden voor onze waarden en onze waardigheid. Zo niet, gaan we eraan.”

Wat zijn dan wel die waarden?

Als burger moet je je onderscheiden met wat je bijbrengt tot de maatschappij. Niet met welk nummer er achterop jouw BMW prijkt. Het draait heel veel rond uiterlijk vertoon vandaag. Het is het soort decadentie waarover veel historici in het verleden geschreven hebben, de voorbode van het verval, of het nu ging om de Romeinen of om een andere grootmacht. We hebben daarvoor staatsmannen nodig die ons niet alleen voorzien van militaire veiligheid, maar ook van een onderwijs dat ons patriottisme en burgerschap bijbrengt, en van een economie die zelfredzaam is in plaats van afhankelijk van staten waarmee we weinig waarden delen. Voor een land als China zijn wij al decennialang in oorlog, om de industrie en de handel. Zij hebben ons die oorlog al lang verklaard, maar wij hebben dat nog niet altijd door. Dat stoort me heel erg.”

We onthouden:

Je moet je onderscheiden met wat je bijbrengt tot de maatschappij.”

Het is geen plezant boek. Mensen voelen zich ook geviseerd, want wie koopt niet zonder nadenken al die Chinese spullen? Holslag had beter gezwegen, want de waarheid kwetst. Je krijgt er jeuk van aan je navel. Maar gelukkig is het geen boek dat iedereen moet lezen, want:

Mijn boek is niets voor tussen de soep en de patatten, wel voor verstandige mensen die in staat moeten zijn om een complexe realiteit te beheersen.”

Welke realiteit zei u? Virtuele realiteit? Toch niet? Ach, papa wil het niet weten. Hij is een postmoderne intellectueel. Hij bewondert zeer intens Rimbaud, die zei:

Le poète se fait voyant par un long, immense et raisonné dérèglement de tous les sens.”

(De dichter maakt zichzelf tot ziener door een lange, immense en beredeneerde ontregeling van alle zintuigen.)

Bij papa is dat nu wel helemaal gebeurd.

N.B. : Als leraar Frans kan ik niet nalaten erop te wijzen dat de Nederlandse vertaling van het citaat slechts een derde van de betekenis ervan weergeeft… We vertalen “les sens” als ‘zintuigen’, en daarbij vergeten we dat ‘sens’ OOK ‘betekenis’ EN ‘richting’ wil zeggen. Het is inderdaad niet alleen de waarneming via de zintuigen die verwoed ontregeld wordt, maar ook de betekenissen: de zin van alles. En bovendien worden ook de richtingen ontregeld. Wie weet nog waarheen hij moet reizen om zijn geluk te beproeven… Het citaat dient zich aan als een uitroep van triomf, maar bij nader toezien blijkt het een wanhoopskreet te zijn.