La médecine selon Proust

Car la médecine étant un compendium des erreurs successives et contradictoires des médecins, en appelant à soi les meilleurs d’entre eux on a grande chance d’implorer une vérité qui sera reconnue fausse quelques années plus tard. De sorte que croire à la médecine serait la suprême folie, si n’y pas croire n’en était pas une plus grande, car de cet amoncellement d’erreurs se sont dégagées à la longue quelques vérités. (Marcel Proust, Le côté de Guermantes I, Bouquins, p. 253)

Want doordat de geneeskunde een samenvatting is van de opeenvolgende en tegenstrijdige vergissingen van de artsen, is de kans groot dat, wanneer men de besten onder hen ter hulp roept, men om een waarheid vraagt die enkele jaren later als foutief zal worden erkend. Wat wil zeggen dat het de grootste waanzin zou zijn in de geneeskunde te geloven, ware het niet dat het nog een grotere waanzin is er niet in te geloven, want uit die opeenstapeling van vergissingen zijn op de duur enkele vaste waarheden voortgekomen.

Dankzij de technologie en de digitalisering is de geneeskunde er sedert de tijd van Proust wel degelijk op vooruit gegaan. Maar dat wil nog niet zeggen dat het vandaag een exacte wetenschap geworden is. Geneeskunde is en blijft een kunst. Ze bewijst niets, ze vertelt een verhaal. Ze is te vergelijken met het orakel van Delphi. Je kunt naar andere plaatsen op bedevaart gaan en voor andere goden bidden, maar vroeg of laat keer je toch terug naar Apollo. Vaccinatie behoort sedert honderd jaar tot de vaste waarheden van de geneeskunde. Natuurlijk kun je elk nieuw vaccin in vraag stellen. Je kunt weigeren je te laten inenten en voor een ander verhaal kiezen : homeopathie, acupunctuur, fytotherapie, body stress release, mesologie, podo-orthesiologie, natuurgeneeskunde… Of je kunt eenvoudigweg elk verhaal weigeren en op God vertrouwen. Of op jezelf, wat op hetzelfde neerkomt. Tot je het deksel op je neus krijgt. Wat gelukkig zelden gebeurt, omdat iedereen rondom jou gevaccineerd is…